آموزشی دیگر از اقیانوس عکاسی

  عکاسی در استودیو

روانشناسی پرتره

شرایط محیطی آتلیه

ابزار ها

عکسبرداری استودیویی (پرتره)

 1 تنظیمات دوربین

 2 نورپردازی

   Posing

----------------------------------

روانشناسی پرتره:

پرتره به تصویر یک شخص اطلاق می شود که در آن خصوصیات ظاهری وی به زیبایی ثبت شده باشد.

 عکاسی در استودیو

روانشناسی پرتره

شرایط محیطی آتلیه

ابزار ها

عکسبرداری استودیویی (پرتره)

 1 تنظیمات دوربین

 2 نورپردازی

   Posing

----------------------------------

روانشناسی پرتره:

پرتره به تصویر یک شخص اطلاق می شود که در آن خصوصیات ظاهری وی به زیبایی ثبت شده باشد.

اصل مهم : " ایجاد یک رابطه دوستانه با سوژه ، خندان  بودن او ، بوجود آوردن احساس آرامش و امنیت در وی. "

گاهی اوقات خوردن یک قهوه یا چای ، تعریف یک جک قبل از عکسبرداری به ایجاد یک رابطه مثبت بین عکاس و سوژه کمک می کند.

تعریف از سوژه با لغات زیبا و بو جود آوردن اعتماد به نفس در وی :

" شما چقدر خوش عکس هستید! " ، "من تا به حال سوژه ای اینقدر خوش پوز و ژست ندیده ام! "

"این عکس شما یکی از بهترین عکس هایی شده که چند وقت اخیر گرفته ام! " و از این جور حرفها... .

باور کنید تنها دانستن نکات تکنیکی در ثبت یک پرتره خوب کافی نیست.ثبت یک چهره در حالت های مختلف امکان پذیر است و لی ایجاد بهترین حالت چهره فرد به عهده شما می باشد.

عکاسی از افراد با روحیه های مختلف نیازمند تجربه روانشناختی افراد می باشد و درک شخصیت درونی سوژه و نفوذ به عمق درون آن از مهمترین کارهایی است که هنگام شروع عکسبرداری باید انجام گیرد زیرا حالت برون برگرفته از بعد شخصیتی درون می باشد.

البته اجرای این نکات بر می گردد به هنر درونی و قدرت ارتباطات شخص عکاس.

اگر حرفه شما عکاسی باشد این قضیه به شما کمک کرده و علاوه بر ثبت یک چهره زیبا یک رابطه موفق بیزینسی بین شما و مخاطب بوجود می آورد . جلب نظر و اعتماد مشتری به شما برابر است با هدفی که به دنبالش هستید.

موفق باشید.

شرایط محیطی آتلیه :

بهتر است رنگ دیوارها تا جای ممکن تیره باشد. ( بازتاب حاصل از منابع نوری فلاش ممکن است همانند رفلکتور عمل کرده و نور های مزاحم تولید کند. )

وجود یک آینه بزرگ به سوژه کمک می کند که قبل از عکسبرداری آماده شود. بعضی از افراد دوست دارند مرتب خودشان را در آینه ارزیابی کنند و داشتن یک آینه به اعتماد به نفس سوژه کمک می کند.

یکی از مهمترین مسائل هوای مطبوع در استودیو می باشد. سیستم خنک کننده و گرمایشی در تابستان و زمستان بسیار لازم می باشد. هر چه هوا مطبوع تر باشد سوژه احساس راحتی بیشتری می کند و آرامش او در چهره اش نمایان می شود و این به نفع شماست.

بطور کلی داشتن امکانات رفاهی بیشتربه روند آرامشی وامنیت سوژه کمک می کند. شرایطی را فراهم کنید که افراد احساس خوبی داشته باشند.

یادتان باشد اگر از عروس و داماد عکاسی می کنید و برای آنها شربت تهیه کرده اید نی فراموش نشود.انتظار نداشته باشید عروس خانم با اون میکاپ لیوان شربت را سر بکشد.

ابزارها :

فلاشهای استودیو:

استفاده از 2،3 فلاش و یا بیشتر در آتلیه مرسوم است که هر کدام از این هد ها با چیدمان خاصی که در ادامه سرفصل توضیح داده می شود چیده می شوند و یکی از آنها که توسط کابل و یا بی سیم به دوربین متصل است بقیه را تریگر می کند.

قدرت فلاشهای استودیویی بر حسب وات بر ثانیه یا همان ژول سنجیده می شود. که انتخاب آن بستگی دارد به نوع عکسبرداری و اندازه مساحت آتلیه. مثلا برای یک آتلیه به اندازه مساحت 20 متر مربع می توان از یک کیت 3 شاخه 300 ژول استفاده کرد.

داشتن امکان تنظیم نور مدلینگ (منبع نوری ثابت در فلاش) به ما کمک می کند تا قبل از عکسبرداری محل سایه ها را تا حدودی ترسیم کنیم.

رادیو فلاش :

ارتباط وایر لس بین دوربین و فلاش های استودیو از رابط سخت افزاری رادیو فلاش استفاده می شود.

پیشنهاد من این است برای اینکه سرعت عمل داشته باشید از رادیو فلاش استفاده کنید که آزادی بیشتری داشته باشید.

مزیت بعدی آن این است که شما از فاصله های دورتری می توانید حرکت کنید و کادر را ببندید.

سه پایه استودیو و سه پایه نگدارنده هد فلاش :

برای فلاش ها سعی کنید از سه پایه های سبک و چرخ دار استفاده کنید که به راحتی حرکت کنند.

البته برای عکاسی از اشیاء (عکاسی تبلیغاتی) توصیه می کنم که از سه پایه استفاده شود.

وسیله ای دیگر وجود دارد به نام سه پایه بوم که برای نور سر استفاده می شود. یک سه پایه الاکلنگی است (همانند پروجیب که برای فیلمبرداری استفاده دارد) به این صورت که یک هد به روی آن بسته می شود و از بالا (می تواند عمود باشد) به روی موها می تابد. سافت باکس ، چتر، شیدر ، اسنوت :

سافت باکس یا هیزی : نور ملایم و نرم حاصل از تابش با سافت باکس است که سایه ها را می پوشاند.سافت باکس ها با اندازه های مختلفی وجود دارند. برای کنترل نوربهترین وسیله است که در استودیو استفاده می شود.

چتر : در رنگهای طلایی و نقره ای و سفید وجود دارد که همانند سافت باکس نور را کنترل می کند ولی با این تفاوت که نور به نوعی تیز تر می باشد و ایجاد سایه های بیشتر و عمیق تری دارد. معمولا از چتر ها برای نور اصلی استفاده می شود(Main Light) که با سافت باکس سایه ها را پر می کنند. (Fill Light) (در بخش های بعدی به آن بیشتر اشاره می شود.)

شیدر : (Barndoor یا Honeycomb)

وسیله ای است دارای لانه های کوچک و مشبک که نور از لای آنها عبور می کند. این وسیله به روی هد بسته می شود و برای نورپردازی موها (Hair Light) و بک گراند استفاده می شود.

همچنین می توان با استفاده طلق های رنگی نور های مختلفی را به سوژه و بک تاباند.

اسنوت : (Snoot)

خرطومی وسیله ای است که نور را متمرکز می کند و مناسب است برای تاباندن به روی موها. (نور تیز تابیده می شود.)

رفلکتور : (Reflector)

برای بازتاب منبع نور در جهت مخالف و پر کردن سایه ها و روشن کردن مناطق تاریک استفاده می شود.

برای فضای باز هم بسیار پر کاربرد می باشد و در اندازه ها ی مختلف وجود دارد.

برای ثبت پرتره  بیشتر از دکورهای ساخته شده در آتلیه  استفاده  کنید. ولی در کل یک آتلیه نیازمند پرده فون می باشد که در اندازه ها و رنگ های مختلفی وجود دارد.

سعی کنید از فون های بزرگ با متریال مرغوب استفاده کنید. سفید و مشکی لازم می باشند و رنگهای دیگر با نقاشی های مختلف ابر و باد و غیره سلیقه ای است.

برای نگهداری فون از استند های مخصوص این کار استفاده می شود که در سبک های مختلف در بازار موجود است. برقی ، مکانیکی (زنجیری) و ساده که انتخاب آنها به سرمایه گذاری و مساحت آتلیه شما بستگی دارد

قبل از شروع مبحث تنطیمات دوربین کمی در مورد لنزها صحبت کنیم.

اصولا در دنیای نگاتیو (یا سنسورهای فول فریم دیجیتال) فاصله کانونی مناسب برای پرتره مابین 85 تا 135 میلی متر می باشد. طبیعی است که فواصل کانونی زیر 85 میلی متر ممکن است کادر را پر نکند (بدلیل واید بودن) و ناچار باشیم به سوژه نزدیک بشویم و پدیده اعوجاج بوجود می آید.

خب خیلی ساده می توان از تقسیم کراپ سنسور به اعداد بالا رنج فاصله کانونی را برای دوربین های کراپ دار محاسبه کرد و به طور تخمینی می توان رنج 50 تا 90 میلی متر را مناسب دانست.

قدرت روشنایی لنز بازترین بازه دیافراگم است و معمولا اکثر لنز ها در بازه دیاف 8 از شارپنس و کنتراست خوبی برخوردار خواهند بود. پس در استودیو که منبع نوری خوبی خواهیم داشت دلیل ندارد از دیاف های باز استفاده شود.البته این قانون کلی نیست و می توان از آن پیروی نکرد.

می دانیم 3 عامل در محو شدن بک گراند و پشت سر سوژه دخیل می باشند :

1-فاصله دوربین و لنز از سوژه (هر چه کمتر باشد بلور شدن بک بیشتر می شود.)

2-فاصله کانونی لنز (هر چه بیشتر باشد بوکه قشنگ تر است.)

3-دیاف باز

 در فضای باز ترجیح می دهم دیاف بازترداشته باشیم و در استودیو هم در بعضی موارد این کار را  کنیم. ولی همانطوری که گفتم در بیشتر موارد محدوده دیافراگم 8 را خواهم داشت زیرا لنز من در این بازه شارپترین حالت خود را دارد.

در ادامه نکاتی را برای تنظیمات دوربین شرح می دهم.

دوربین خود را برای عکاسی مد RAW آماده کنید.

بدلیل داشتن نور کافی در استودیو حساسیت ایزو را به روی 100 تنظیم می کنیم.

مد عکاسی منوال (m) می باشد. همانطور که گفته شد دیاف را تنظیم کرده و همینطور سرعت شاتر. (من سرعت 1/200 ثانیه را مناسب می دانم چون تصویر به راحتی فریز می شود (حتی کودک) و اکثرا" سرعت سینک بین دوربین و فلاش همخوانی دارد. (البته باید ببینید بیشترین سرعت سینک دوربین آتلیه شما با فلاشتان چقدر است؟)

فوکوس تک نقطه ای است و بر روی مهمترین عنصر صورت در یک پرتره که چشمها می باشند. حتما بر روی چشمها فوکوس کنید به خاطر اینکه شارپ ترین منطقه تصویری نقطه ای است که فوکوس بر روی آن انجام شده است.

تنظیم وایت بالانس :

من وایت بالانس دوربینم را بر روی فلاش تنظیم می کنم. البته این مهم است که فلاش های استفاده شده از یک برند باشند زیرا در صورت داشتن کلوین های گوناگون ممکن است ترازسفیدی شما به هم بخورد.

می توانید وایت بالانس اتوماتیک را امتحان کنید ولی مطمئن باشید دوربین اشتباه می کند و شما باید توسط نرم افزار وایت بالانس را تنطیم کنید که این کار بسیار وقت گیری است برای افرادی که دارای حجم بالای پروسس هستند و وقت زیادی هم ندارند مناسب نمی باشد.

نور پردازی ( Lighting ) :

در صورتیکه تکنیک استفاده از ابزارهای استودیو را ندانیم ، استفاده از آنها بی فایده خواهند بود. یکی از مسائل تکنیکال در عکسبرداری استودیو چیدمان فلاش ها می باشد. فبل از شروع مبحث چند تعریف را شرح خواهم داد :

نور پردازی مرکزی : حالتی است که دقیقا" منبع نوری عمود بر بینی سوژه از روبرو باشد که در این حالت صورت یکدست روشن خواهد شد.

نورپردازی مایل یا اریب : منبع نور به صورت مایل (با یک زاویه) به چهره می تابد که نیمی از صورت را روشن می کند و نیمه مخالف دارای سایه می شود که عمق سایه متناسب با زاویه منبع نور نسبت به سوژه می باشد.

نورپردازی از بالای سر : نور فلاش می تواند به صورت مایل یا عمود از بالای سر به سوژه تابیده شود که در صورت تابیدن مایل نیمی از سر و موها نور دهی شده (میزان آن متناسب با شدت و زاویه نور است.) و در صورت تابیدن به صورت عمودی از بالا به پایین سایه ها کشیده می شود و سایه بینی زیر آن نقش می بندد.

نور پردازی از پشت سر : در این حالت یک نوع ضد نور بوجود می آید و درخشندگی لبه های مو به زیبایی کار کمک می کند. بدیهی است که این نوع نورپردازی برای افرادی که موهای بلند دارند جلوه زیباتری دارد و می توان آنرا بصورت مایل هم تاباند. بیشتر از اسنوت و شیدر برای این مقصود استفاده می شود.

نور پردازی از زاویه پایین : به ندرت استفاده می شود مگر در موارد خاص که بخواهیم مفهوم خاصی را به بیننده القاء کنیم. در این نوع نور پردازی سایه ها در چهره به سمت بالا کشیده می شود که میزان عمق آن به شدت وزاویه نورپردازی بستگی دارد.

تعداد منابع نوری وابسته به نوع و جنس عکسبرداری استودیویی می باشد. (منظور عکسبرداری پرتره ویا عکسبرداری بی جان که تبلیغاتی می باشد.) استفاده از حداقل 2 منبع نوری برای ثبت پرتره مناسب می باشد و داشتن منابع نوری بیشتر به کنترل سایه ها و زیباتر بودن کار کمک می کند. 

تنها با استفاده از یک منبع نوری فلاش مجهز به سافت باکس و یک رفلکتور برای پر کردن سایه های ایجاد شده می توان پرتره های زیبایی ثبت کرد.

چیدمان فلاش ها :

تعاریف :

Main Light : نور اصلی

منبع نوری مهمی است که وظیفه آن ایجاد نور اصلی در عکس می باشد و بوسیله این نور سایه هایی در صورت ایجاد می شود که می توان با رفلکتور در جهت مخالف و یا منبع نوری دیگر آنرا پوشاند.

Fill Light : پر کردن سایه ها

منبع نوری دیگر در جهت مخالف نور اصلی برای پر کردن سایه های ایجاد شده بر روی چهره استفاده می شود.

Hair Light : نور موها

برای روشن کردن نواحی سر و موها از یک منبع نوری بالای سر استفاده می شود که همانطوری که گفته شد می تواند بصورت مایل و یا عمود باشد. در تصویر بالا همانطوری که مشاهده می کنیم نور اصلی به صورت مایل به سوژه تابیده شده و باعث ایجاد سایه در آنطرف چهره گردیده است و نور Fill آن سایه ها را پوشانده است بدیهی است که میزان شدت منبع نور Fill از نور اصلی کمتر است تا سایه ها ملایم تر شده و حالت عمق چهره با سایه ها حفظ شود.

در 3 منبع نوری گفته شده میزان شدت نور و فواصل منابع تا سوژه باید دقیق تنظیم شود. در صورتیکه نور بیش از حد باشد طبیعی است که تصویر Overexpose خواهد شد و نور کم باعث Underexposeشدن تصویر می شود که در هر دو صورت نوردهی صحیح انجام نگرفته است. باید با سعی و خطا فواصل فلاش ها و میزان شدت آنها را تنظیم کنیم. پیشنهادم این است به جای اینکه منبع نوری را دور کرده و شدت فلاش را زیاد کنیم ، برعکس عمل کرده و منبع نوری را نزدیک به سوژه کرده و شدت فلاش را کم کنیم این کار باعث ایجاد نور بهتر با سایه های قابل کنترل تری می گردد و تصویر بهتر ثبت خواهد شد برای عکسبرداری با چندین سوژه هم همین روال بکار می رود با این تفاوت که باید دقت کرد که ژست به گونه ای داده شود که هر سوژه جلوی نوردهی به دیگری را نگیرد. 

نور اصلی معمولا با چتر داده می شود به دلیل ماهیت چتر که ایجاد نور تند می باشد و با سافت باکس سایه ها پر و ملایم می شود. ولی من از 2 سافت باکس استفاده می کنم برای Main بزرگتر با شدت بیشتر و برای Fill کوچکتر با شدت کمتر.

نکته ای مهم وجود دارد در خصوص فاصله سوژه از بک. هر چه فاصله بیشتر باشد نور پشت زیبا تر خواهد بود و زمینه محو تر خواهد شد. فاصله کم ممکن است سایه سوژه بر روی بک انداخته شود که در این صورت باید از منابع نوری دیگر برای از بین بردن آن سایه های ایجاد شده استفاده کرد.

برای روشن تر شدن و از بین رفتن سایه ها روی بک گراند از یک چتر استفاده کنید.

اصولا ژست و پوز مهمترین قسمت کار ماست و جذابیت سوژه و زیبایی عکسش را کامل می کند. خب آدم ها همه به اصطلاح فتوژنیک نیستند و این مهارت عکاس است که بهترین حالت چهره و بدن سوژه را کشف کند. بعضی ها خیلی راحت پوز می گیرند و بعضی دیگر بسیار خشک و جدی هستند. همیشه سعی  کنیم با شوخی و خنده جو حاکم را کنترل کنیم. فاصله سوژه از بک یک راه حل اولیه است که مقدار نور بازتاب شده اثر کمتری داشته باشد و طبیعتا مناطق پشت سر تاریک تر شود.