عکاسی ماکرو

عکاسی ماکرو به نوعی عکاسی گفته می شد که در آن تصویر اشیا بزرگتر از اندازه واقعی شان، با نسبتی بزرگتر از ۱:۱ گرفته می‌شود. 
در عکاسی ماکروی واقعی باید فاصله بین لنز تا صفحه تصویر از فاصله لنز تا سوژه بیشتر باشد. در دوربین های فیلمی عکاسی ماکرو نیاز به مبدل های ماکرو یا حلقه های لنز ماکرو دارد. لنز های ویژه ماکرو معمولا گرانتر از سایر لنزها هستند و مخصوصا برای نزدیک شدن زیاد به سوژه و جلوگیری از تغییر شکل تصویر طراحی شده اند. بعضی از لنزهای تله فتو نیز دارای قابلیت ماکرو می باشند که با ترکیب اپتیکی ویژه ای که دارند می توانند در شرایط بسیار نزدیک به سوژه نیز روی آن فوکوس نمایند.  

دنیای لنزها

برای گرفتن یک عکس ، در واقع هیچ نیازی به یک لنز نیست . سوراخی کوچک کار یک لنز را نیز میتواند انجام دهد . هزاران سال پیش ، بشر می دانست که با ایجاد سوراخی کوچک در روی دیوار یک اطاق تاریک ، تصویری بیرون از اطاق بر روی دیوار روبرو ولی به صورت برعکس پدید خواهد آمد . حالا همین اطاق تاریک را به مقیاس بسیار کوچکتر و به صورت جعبه ای تاریک در آورید – این  اصول اولیه یک دوربین ابتدائی با سیستم “Pinhole” است . پس با در دست داشتن یک جعبه تاریک و ایجاد سوارخی کوچک در یکی از دیوارهای آن ، و قرار دادن حسگر (فیلم و یا هر وسیله ثبت کننده نور) در دیوار مقابل دیوار دارای سوراخ ، شما میتوانید تصویر بیرون را ثبت کنید . عکاسی “Pinhole”  به معنی واقعی هنوز هم توسط بعضی از عکاسان استفاده میشود . 

دریچه ای برای نگاه های من و شما